گاهی توجه به روایات ائمه (ع) ما را به فکر فرو خواهد برد:
بانوان عزیز توجه کنید اگر فقط به همین روایت توجه کنیم و به کار گیریم چقدر زندگی مشترکمان زیبا میشود؛
امام علی (ع) : اگر 4 صفت را نداشته باشید هیچ ناگواری را در زندگی تجربه نمی کنید.
عجله:( قضاوت ، تصمیم گیری، پاسخ دادن ….)
لجاجت: (با نادانی شروع و با پشیمانی پایان می یابد . مقابله به مثل ….)
عجب: (تکبر و خود پسندی و خودخواهی ….)
تنبلی: ( امروز و فردا کردن – نظافت و آراستگی – به قول عمل نکردن…..)
خیلی خسته بودم ولی جمعه شب بود و فردا صبح شروع یه هفته پر کار و جدید…
لباسها رو که از رو بند جمع کرده بودم نگاهی انداختم وای هنوز اتو نکردم!!! خیلی خسته بودم به بچه ها گفتم هر کسی لباسهاش رو جدا کنه و بزاره تو کمدش به جز اونایی که اتو میخواد، لباسهای خودمون رو هم جدا کردم وای هنوز کلی لباس هست که باید اتو بشه، با اینکه خسته بودم و از سرشب سردرد زیادی داشتم چاره ای نبود، همه مشغول دیدن سریال بودن منم اتو رو زدم به برق و شروع کردم …
عجب اوضاعی شده بود، گاهی وقتا همسری خودش لباسهاش رو اتو میزنه حالا باید میدید خط شلوار شده بود 6خطه؟؟!!!
کلی زور زدم تا مرتبش کنم. بالاخره تموم شد، تا 10/30 شب داشتم اتو می زدم.
اما دست همسری درد نکنه که هوامو داشت آخه یه دفعه بین اتو زدن حواسم رفت سمت آشپزخونه دیدم بنده خدا شروع کرده به ظرف شستن … خداییش خوشحال شدم لااقل یه کارم کم شده بود( هر چند کامل نمیشوره ولی خوب بهتر از هیچیه) آخه میتونست بشینه و سریالش رو نگاه کنه یا …
گاهی وقتا همین کارها و توجهات کوچیک میتونه باعث خوشحالی و دلگرمی آدمها بشه… حواسمون هست؟؟؟؟
یکی از نکته هایی که بسیاری از زنان به آن توجه نمی کنند این است که برای همسرشان همیشه آرایش کرده و تحریک کننده هستند… در حالی که این گونه درست نیست، یک زن زیرک باید بداند که همیشه تمیز و مرتب و حمام کرده و معطر و متنوع باشد ولی همیشه نباید لباسهای محرک بپوشد، نباید همیشه آرایش کرده باشد، این نوع پوشش را برای مواقع خاص قرار دهد نه همیشگی…چرا که این گونه میتواند عطش شوهر و میل او را متعادل نگه دارد به قول شاعر:
آب کم جو تشنگی آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست
زنان زیادی را دیده ام که از عدم همکاری و تعاون شوهرشان مینالند، از شاد نبودنشان، از عدم اعتماد به نفسشان، از پرخاشگری و تندخویی شان….
یکی از اصلی ترین علل این مشکلات شکسته شدن غرور و اقتدار مرد شماست، شاید شما بگویید از اول اینگونه بوده، بله شاید شما نقشی در این شکسته شدن نداشته اید و از طرف خانواده خودش یا دیگران بوده باشد ولی یک زن زیرک می تواند این اقتدار را به مرد خود بازگرداند…
چگونه؟ کافی است ویژگیهای مثبت همسرتان را پیدا کرده و آنها را بزرگ نموده و از او تعریف و تحسین کنید به طور قطع و یقین وقتی از کسی تعریف شود و احساس کند خوبیهایش را کسی می بیند، عزت نفس خواهد یافت و به مرور شادتر شده و از تندخویی او کمتر خواهد شد، و همین احساس خوب و شاد بودن تاثیر بسیار زیادی در روحیه تعاون و همکاری مردان دارد. باور ندارید امتحان کنید.
شما بانوی عزیز در مورد خودت فکر کن اگر یک روز همسرت وقتی از سرکار وارد خانه میشود؛ با آب و تاب و به به و چه چه بگوید: به عجب بوی غذایی می آید امروز خانمم چی پخته و … و وقتی سفره را انداختی دوباره شروع به تعریف کند؛ عجب رنگی و عطری داره چقدر اشتهام باز شده می خوام چند تا بشقاب بخورم و… در این لحظه شما چه حسی دارید؟؟؟
شاید در ابتدا بپرسید چه خبره؟ غذای امروز مثل همیشه است چی شده؟ ولی بعد که دیدید تعریفهایش ادامه چیدا کرد آیا خوشحال نمیشوید؟ آیا تشویق نمیشوید و تلاش نمیکنید که غذای فردا را با دقت بیشتری بپزید تا شوهرتان را بیشتر سر ذوق بیاورید و باز از شما تعریف کند؟؟؟
حتما جوابتان مثبت است. شما با تعریف از همسرتان دقیقا این احساس را به او هدیه میکنید. اکنون باید اثر معجزه آسای تعریف و تحسین را درک کرده باشید پس دست به کار شوید و از همین امروز شروع کنید برای بهتر شدن زندگی تان…..
ادامه دارد….
زن بیچاره مستاصل شده بود به زور جلوی اشکهایش را میگرفت مانده بود چه بگوید…. بالاخره سفره دلش را باز کرد. مادرشوهرم تنهاست و همسرم تنها پسر است لذا مجبور است مدام در خانه ما باشد و با ما زندگی کند با آنکه سه دختر دارد چون همسایه ماست همیشه با ماست.
اما چیزی که مرا اذیت میکند دخالتهای او و مقایسه های بیجایش است…. خدا نکند لباس جدیدی تن من ببیند خدا نکند ما مسافرتی یا تفریحی برویم یا یه چیز نوبرانه بخریم … اگر یه مهمان داشته باشم فرداش دعواست… انگار به همه چیز زندگی من کار دارد. خودم خنده رو هستم و همه چیز را با خنده از سر میگذرانم اما گاهی کارد به مغز استخوانم می رسد و عاصی میشوم.
پرسیدم مادرشوهرت چند سالشه؟ گفت: 70 سال… گاهی از خونه ام چیزهایی برمی داشت، به روم نمی آوردم، با اینکه مدام با ماست و شوهرم هر چی لازم داشته باشه رو براش میگیره… ولی باز از برداشتن اموال خونه دست برنمیداشت.
بالاخره یه روز دلو زدم به دریا و رودربایستی رو گذاشتم کنار و بهش گفتم…. در کمال ناباوری دیدم جبهه گرفت و گفت مال پسرمه به تو ربطی نداره دوست دارم… خوشت هست که هست نیستم بزار برو… دیگه طاقت نیاوردم قهر کردم و رفتم خونه مادرم، شب پسرم اومد دنبالم و منو برگردوند خونه …. شوهرم از ترس اینکه طرفداری تلقی نشه نیومد، ولی مادرشوهرم از فرداش نیومد و خونه خودش موند اما مشکل این شد که دیگه شوهرم از فرداش هر شب می ره خونه مادرش میخوابه میگه مادرم تنهاست باید کنارش بمونم… من خودم یه مادرشوهرم ولی هنوز باید مادرشوهر خودم اذیتم کنه؟؟؟
برام عجیب بود تو این دوره و زمونه شاهد چنین مواردی باشم… کلی باهاش حرف زدم و دلداریش دادم. ولی امروز دوباره برام دو صفحه دیگه درد دل نوشته بود واقعا دلم براش سوخت موندم چی بگم…
خداییش اگه شما بودید چه راهکاری برای این خانم میدادید؟؟؟؟؟؟؟
