ازدواج، سبب آرامشی که وعده خداست...
اولین مطلب وبلاگ خود را متبرک به آیه 21 سوره روم مینمایم:
“و من آیاته از خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها…”
خداوند در این آیه از قرآن خطاب به مردان می گوید:
از نشانه های قدرت من این است که از جنس خود شما همسرانی خلق کردم تا به وسیله آنان آرامش یابید…
نکات: شروع کلام خداوند به گونه ای است که انگار از چیز بزرگی حرف خواهد زد: از نشانه های قدرت من…
به راستی چرا خداوند این گونه کلام را شروع نمود مگر در ازدواج چه عظمتی است؟ کدام نشانه قدرت؟ شاید ادامه آیه جواب این سوال باشد: از جنس خود شماست اما بوسیله آنان به آرامش می رسید. خداوند در قرآن در مورد شب نیز چنین تعبیری دارد؛ مایه آرامش.
سؤال: خدا خود در ازدواج وعده آرامش می دهد اما چرا این آرامش بعد از ازدواج در بسیاری از موارد تحقق نمی یابد؟ مادران بسیاری را دیده ام که می گویند کاش پسرم را داماد نکرده بودم این همه عذاب نمی کشید؟ کاش هنوز مجرد بود راحت تر بودم!!!
موضوع چیست؟! مگر میشود خداوند خلف وعده کند یا العیاذ بالله سخن گزافی بگوید؟ پس کجاست آن آرامش پس از ازدواج که جوانان بسیاری از آن محرومند و شاید بتوان گفت آرامشی را که قبل از ازدواج هم داشته اند را از دست داده اند؟ به راستی اشکال کار کجاست؟
در پست های بعد به بررسی این مطلب خواهیم پرداخت…
